W artykule tym opracowano nowatorskie podejście do generowania modeli CFD na poziomie miejscowości poprzez połączenie modelowania informacji o budynku (BIM) i systemów informacji geograficznej (GIS) w celu zautomatyzowania generowania trójwymiarowego modelu terenu o wysokiej rozdzielczości, który zostanie wykorzystany jako dane wejściowe dla cyfrowego tunelu aerodynamicznego z wykorzystaniem RWIND.
W poprzednim artykule omówiono różne warianty podłoży sprężystych jako uzupełnienie tradycyjnej metody analizy modułu sprężystości podłoża. W poniższym artykule opisano inną metodę posadowienia powierzchni. Metoda ta uwzględnia sąsiednie powierzchnie terenu poprzez nakładanie się fundamentów. Parametry posadowienia odnoszą się w tym przypadku do kontynuacji prac Pasternaka i Barwaschowa.
W przypadku wybrania kombinatoryki zgodnie z EN 1990 + EN 1991-2 i zdefiniowania przypadku obciążenia w kategorii oddziaływania gr1a, gr2 lub gr5, w programie należy dodatkowo zdefiniować, który model obciążenia powinien być traktowany jako podstawa dla tego przypadku obciążenia. Informacje te mają kluczowe znaczenie dla definiowania reguł łączenia dla kombinacji automatycznych zgodnie z EN 1990 + EN 1991-2. W kategorii gr1a można wybrać np. ścieżkę TS (LM1), UDL (LM1) lub ścieżkę dla pieszych i rowerzystów. TS (LM1) jest ustawiony domyślnie. W kategorii gr2 jako specyfikację można wybrać siły zrywające i przyspieszające lub siły odśrodkowe.